Anne's Strijd Tegen Borstkanker
De maand oktober staat in het teken van borstkanker. Gedurende deze maand staan we stil bij de mensen die worden of zijn geraakt door deze ziekte. Afgelopen week zijn we in contact geweest met Anne (31), zij kreeg in februari 2020 de diagnose borstkanker.
“Ik ben jarenlang fanatiek keeper geweest bij vrouwen 1 van de Witkampers in Laren. In februari 2020 dacht ik na een fanatieke voetbaltraining last te hebben van een spierscheur rondom mijn borst. Samen met mijn team speelden we op landelijk niveau en daarom wilde ik zo snel mogelijk weten waar ik (en dus ook mijn team) aan toe was. Niets vermoedend ben ik daarom de dag na de training maar even bij de huisarts langs gaan. Ik werd vrij snel doorverwezen naar het ziekenhuis in Zutphen om daar een echo te maken en een biopt af te laten nemen. ‘s Middags kreeg ik telefoon van het ziekenhuis: “Bent u Anne, geboren op ...? U heeft borstkanker”. Mijn wereld stond stil en de rest van het gesprek kreeg ik niet meer mee. Vol ongeloof heb ik de telefoon opgehangen en de tranen liepen over mijn wangen.”
“In de periode die daarop volgde, was ik veel in het ziekenhuis voor diverse onderzoeken en gesprekken met artsen. Direct werd begonnen over chemotherapie, borstsparend opereren en bestralen. Door verwarrende behandelopties voorgesteld door twee chirurgen, heb ik een zogeheten ‘second opinion’ aangevraagd bij het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Ik heb de onderzoeken, die daar opnieuw plaatsvonden, als heel prettig ervaren. Ik had het gevoel dat ik echt Anne was en niet zomaar een patiënt nummertje. Het advies van daar heb ik ook opgevolgd en op 1 april 2020 ben ik geopereerd in Amsterdam, een borstamputatie met directe reconstructie. De chirurg die mij heeft geholpen was zeer ervaren en gaf mij daardoor al meteen een vertrouwd gevoel.”
“Het gaat momenteel goed met me en ik ben blij dat ze de tumor hebben kunnen verwijderen. Toch heb ik van de ziekte wel meer last gehad dan ik van te voren had bedacht. De regie werd uit mijn leven ontnomen en op deze toch wel jonge leeftijd had ik het gevoel dat ik niet kon kiezen wat ik op dat moment wilde. Ik speelde in een fijn team en voelde me een waardig speler binnen het team. Door de ziekte stond ik ineens aan de zijlijn van het veld. Tijdens mijn ziekte ben ik gaan waarderen hoe waardevol mijn tijd binnen dit team was. Zoiets wat door mij eerst als ‘gewoon’ werd ervaren, hoopte ik wel ooit nog weer te kunnen beoefenen.”
“Ik ben gaan inzien dat ik dingen moet gaan doen die ik echt leuk vind. Vorig jaar zomer ben ik, met dat in mijn gedachten, als deelnemer van ‘Powder Days’ naar Frankrijk gegaan met lotgenoten. Gedurende deze outdoor week hebben we ervaringsverhalen met elkaar gedeeld en proberen te werken naar een nieuw normaal. Ik vond het heel fijn om in een andere omgeving te zijn met allemaal mensen die snappen wat je doormaakt. Afgelopen jaar ben ik zelfs meegegaan als begeleider, ik hoop zo anderen net zo’n waardevolle periode te bieden die ik zelf heb ervaren.”
“Voor nu wil ik graag meegeven aan mensen die zich in dezelfde situatie bevinden als waar ik me bevond: maak keuzes waarbij jij je goed voelt en neem de mensen mee in het traject die jou kunnen ondersteunen.”
“Aan de jonge (vrouwelijke) studenten wil ik graag meegeven om jezelf te checken! Merk je iets anders aan je lichaam? Laat het checken bij de dokter. Zit je gevoel vervolgens nog niet goed? Gewoon nog een keer gaan! Jij kent je lichaam als de beste.”
