Nicole's ervaring met dikke darm kanker

Aanleiding en diagnose

In het 1e kwartaal van 2023 merkte ik dat ik steeds moe was en vermoeider werd. Dit terwijl ik altijd heel energiek en sportief ben. Ik fiets veel met racefiets, mountainbike doe aan hardlopen en wandel veel. Dus met de conditie zit het wel goed. Maar tijdens een fietsvakantie in februari 2023 op Gran Canaria merkte ik dat het niet zo goed ging als anders. Maar dan denk je al gauw: ik moet er nog even in komen, druk gehad met werk enz. Gedurende de week ging het iets beter, maar niet van harte.
Een aantal weken later thuis nam de vermoeidheid nog meer toe. Huisarts bezocht, bloed geprikt en… alles was binnen de normen. Devies: 2 maanden later nog een keer laten prikken. Maar het ging wat sneller achteruit, dus daar heb ik niet op gewacht. Nu uitgebreider bloedprikken en daar bleken afwijkingen. Vervolgens naar de internist en daar kwam uiteindelijk het hoge woord eruit: je hebt een tumor in de dikke darm! Oef… dat is schrikken!
Vervolgens al ingepland voor een operatie, maar in de tussentijd nog wel even een CT-scan maken. Uitslag daarvan: tumor in de dikke darm en dusdanig veel uitzaaiingen in de lever, conclusie: ONGENEESLIJK!

Dan zakt de grond onder de je weg… Ik word niet meer beter en ga dood…

Behandeling

Intussen was ik steeds zieker geworden: werken lukte niet meer, ik viel vele kilo’s af, kreeg pijn in m’n buik en rug. In gesprek met de oncoloog bleek dat het wel mogelijk zou zijn om chemotherapie te doen voor ‘kwaliteit van leven’ en/of ‘enigszins levensverlenging’. Dan komt de keuze: wil je dit wel of niet doen. Ik had het beeld van erg ziek zijn bij chemotherapie en wist niet of ik dat wel moest doen. Meteen na dit bericht naar de Dolomieten gereisd, dit was misschien de laatste keer dat dit mogelijk was en even afstand nemen om samen met Michel er goed over na te denken en alles een beetje te verwerken.
Hierbij de keuze gemaakt: ik ga het proberen en mocht het echt te zwaar zijn, dan stop ik. Maar wat een goede keus!

Ik startte op 7 augustus 2023. Het behandelplan was: elke 2 weken chemo. Maandag een dagdeel in het ziekenhuis aan het infuus, vervolgens een pompje met chemo mee naar huis dat dan tot woensdagmiddag loopt en dan enkele dagen rust, vervolgens een goede week en dan begint het weer van vooraf aan. Er waren natuurlijk best wel allerlei bijwerkingen die vervelend zijn, maar het was te doen. En je gelooft het niet, maar ik knapte ervan op!
Conditie werd weer beter, het eten lukte weer enz. Ik kreeg weer ‘een leven terug’.

Leven

En wat was het genieten! Met veel familie en vrienden om me heen kon ik het weer gezellig hebben, leuke dingen doen en zelfs actieve dingen doen. De eerste keer weer uiteten met Michel en mam; ooh, wat voelde dat toch goed. En een stukje wandelen en weer een stukje fietsen (deze keer wel met m’n e-mountainbike). Zelfs na een poosje heel voorzichtig weer eens een stukje hardlopen op slakkentempo! Alleen al die schoenen weer aantrekken…
Maar ook weer eens op vakantie; beginnend met een weekendje Veluwe en steeds weer wat verder weg naarmate het vertrouwen toenam.

Inmiddels ben ik 1,5 jaar en 34 chemokuren verder en het gaat goed. Natuurlijk is het een heel ander leven dan voorheen en het is zeker niet altijd makkelijk; vooral als mensen over toekomstplannen praten. Maar ik ben zoooo dankbaar: de aanleiding is niet goed, maar wat heb ik een mooi leven nu met heel veel intensievere sociale contacten, sportieve activiteiten en fijne vakanties!
Ik weet niet hoelang het duurt en hoelang de kwaliteit zo goed zal zijn, maar ik geniet elke dag met volle teugen en hoop de mensen om mij heen ook.

Samen staan we sterk in de strijd tegen kanker!